این تحقیق با استفاده از روش تحلیل محتوی به بررسی جامعه شناختی " فرزندسالاری در داستان های مجلات خانوادگی ایران، طی سال های 91 و 92 " می پردازد. هدف کلی ازانجام این تحقیق تحلیل محتوی مجلات خانوادگی از نظر فرزندسالاری بین سال های 91 و 92 و اهداف فرعی شامل بررسی رابطه بین نگرانی والدین نسبت به آینده فرزندان، اختلافات والدین، نگرش ابزاری به والدین، چشمپوشی والدین از نیازهای خود، تفاوت ارزش های والدین و فرزندان، با فرزندسالاری بوده است. در این راستا با مراجعه به مبانی نظری: نگرانی والدین نسبت به آینده فرزندان ازنظریه کولی و استرایکر، اختلافات والدین از نظریه وبلن و نقش سنتی مادران از نظریه جیمز، نگرش ابزاری به والدین از نظریه استرایکر و وبلن، چشمپوشی والدین از نیازهای خود ازنظریه وبلن، تفاوت ارزش های والدین و فرزندان از نظریه گروه مرجع (مرتن) به صورت مستقیم یا غیرمستقیم اخذ یا استنباط شده اند. تحقیق حاضر دردو بخش نظری وعملی انجام شده است. در بخش نظری، اطلاعات لازم با استفاده از روش کتابخانه ای واسنادی و در بخش عملی، به شیوه تحلیل محتوا اطلاعات لازم ازطریق مقوله بندی و فیش برداری ازنمونه های آماری جمع آوری شده اند. طبق یافته های تحقیق در داستان های مجلات خانوادگی ایران، ابعاد فرزندسالاری، به صورت صریح یا ضمنی ترویج شده است. فرزندسالاری در این مجلات، معلول نگرانی والدین نسبت به آینده فرزندان، اختلافات والدین، نگرش ابزاری به والدین، چشمپوشی والدین از نیازهای خود، تفاوت ارزش های والدین و فرزندان است.

برنامه ریزی و سیاستگذاری همواره به عنوان یک روش توسعه هدفمند در قالب تدوین برنامه های فضایی، ملی و منطقه ای در بین کارشناسان رواج داشته است. تصمیم سازان و برنامه ریزان در جهان پر از تحول و تغییر، نیازمند توسعه رهیافت های جدید پیش بینی و آمادگی برای آینده پیش روی هستند. همچنین تصمیم سازان در تمام مقیاس های فضایی با چالش های جدیدی درباره افزایش پیچیدگی های محیط تصمیم گیری روبرو هستند. نوع این تحقیق تحلیلی و هدف از آن بررسی ویژگی ها و فرایندهای برنامه ریزی با دیدگاه انتقادی و تبیین ضرورتهای تغییر رویکرد پروژه محوری در برنامه ریزی های ملی و منطقه ای به ماموریت محوری است. با وجود بیش از 60 سال فعالیت برنامه ریزی در ایران، فضای جغرافیایی کشور نشانی از وجود فعالیت های هماهنگ، مدبرانه، برنامه ریزی شده و سازمان یافته و یا سازمان دهنده ندارد. برنامه های توسعه 5 ساله کشور با تبیین سیاستها و اهداف کلان، به دلیل نگاه اجرایی نهایتا منجر به انجام پروژه های خاصی می شوند که بدون ارتباط با اهداف و سیاستگذاری کلان، اهداف کمی خاصی را دنبال می کنند که این موضوع به گرایش پروژه محوری در دستگاههای اجرایی مربوط می شود که بی ارتباط با ضعف بینش مدیریتی در دستگاههای اجرایی و همچنین تلاش مدیران برای ارائه آمار و ارقام کمی از گزارش عملکرد دوره های ناپایدار مدیریتی خود نیست. ناپایداری دوره های مدیریتی در اکثر اوقات مدیران را متمایل به انجام برنامه های زودبازده و کوتاه مدت نموده و از اعمال سیاست های کلان و بلندمدت در دستگاه اجرایی تحت مدیریت اجتناب می نمایند. این مقاله تلاش دارد به بررسی برخی مسائل مدیریتی مرتبط با نظام برنامه ریزی و توسعه کشور در سطوح خرد و کلان پرداخته و ضمن اشاره به چالش های برنامه های توسعه کنونی، ضرورت تغییر بینش مدیریت توسعه را از پروژه محوری به ماموریت محوری تبیین کند. نتایج تحقیق حاکی است با توجه به آسیب هایی که به روند تهیه برنامه های توسعه در ایران وارد است لازم است رویکرد پروژه محوری در برنامه های توسعه منتفی و رویکرد ماموریت محوری جایگزین شود. الزام این کار می تواند با دستورالعمل های تهیه برنامه های کلان آمایشی و توسعه منطقه ای محقق گردد.

از گذشته های دور تا به امروزه، زندگی انسان ها همواره مورد تهاجم بیماری ها و پاندمی ها قرار گرفته و زندگی بشری را آشفته کرده است. پاندمی ها علیرغم تمامی چالش ها و اثرات سلبی که برای عرصه های مختلف اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و خصوصا سیاسی نظیر اقتدارگرایی دولت ها، بی ثباتی و غیره در جوامع به بار آورده اند، دارای یکسری نقاط مثبت و ایجابی هستند که عموما در سایه این اثرات سلبی از دیدگان پنهان باقی می مانند و به آنها توجه کافی نشده است؛ فرصت هایی نظیر انسجام اجتماعی و سیاسی، برقراری صلح و همکاری میان دولت ملت ها، گسترش فعالیت در فضای مجازی و فشار بر حکومت ها، توقف برخی از جنگ ها، رشد و گسترش جنبش های سیاسی و آزادی خواهانه از جمله مهمترین این موارد هستند. بر همین اساس نگارندگان تلاش داشته ا ند تا به هر دو روی سکه پاندمی ها توجه داشته و از نگاه یک جانبه و تقلیل گرایانه فاصله گیرند. روش پژوهش تبیینی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات نیز به صورت کتابخانه ای و اینترنتی است.

کاربرد تنظیم کننده ها در تولید گیاهان گلدانی با هدف کاهش رشد، بهبود شاخه زایی و افزایش تعداد گل روبه افزایش است. به منظور مطالعه­ی اثر سطوح و نحوه­ی کاربرد تنظیم کننده ترینگزاپک اتیل بر کنترل ارتفاع و ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و گل دهی آهار پابلند، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار اجرا شد. نشاهای آهار در گلدان های پلی اتیلنی کشت و با مشاهده اولین جوانه گل، هر 21 روز با سطوح صفر، 4-10×5/2، 4-10×5/0، 3-10×1 و 3-10×2 گرم ترینگزاپک­اتیل تیمار شدند. ترینگزاپک اتیل به دو شکل محلول پاشی و کاربرد خاکی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد تیمار­های 3-10×1 و 3-10×2 گرم ترینگزاپک­اتیل ارتفاع را به طور معنی داری کاهش دادند. محلول پاشی ترینگزاپک­اتیل باعث کاهش 42/16 درصدی ارتفاع نسبت به شاهد شد. تعداد انشعاب و گل با افزایش غلظت ترینگزاپک­اتیل، افزایش یافت و بیشترین آن ها در تیمار 3-10×2 گرم ترینگزاپک­اتیل مشاهده شد. تعداد برگ و طول انشعاب تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. غلظت های 3-10×1 و 3-10×2 گرم ترینگزاپک­اتیل میزان کلروفیل و قند اندام هوایی را به طور معنی دار افزایش دادند. در این پژوهش، کاربرد خاکی ترینگزاپک اتیل اثر معنی داری بر صفات مورد بررسی نشان نداد. با توجه به نتایج به دست آمده، محلول پاشی ترینگزاپک اتیل ممکن است به عنوان یک روش مناسب برای تولید گیاه پاکوتاه و گلدانی آهار رقم State Fair mix استفاده شود. براساس نتایج به دست آمده کاربرد ترینگزاپک اتیل به صورت محلول پاشی می تواند باعث کنترل و کاهش ارتفاع آهار رقم State Fair mix شود.

مقدمه: با توجه به افزایش فروپاشی نظام خانواده، محققان بر شناسایی عوامل موثر بر سازگاری زوجین که منجر به دوام خانواده می شود تمرکز نموده اند. بر همین اساس هدف از انجام پژوهش حاضر، طراحی و آزمون الگویی از رابطه نیرومندی خود و سازگاری زوجین با میانجی گری خود میان بینی و تمایز یافتگی خود در میان زوجین شهر شیراز بود. روش: جامعه آماری شامل زوجین شهر شیراز بودند که 250 نفر(125 زن، 125 مرد) از آنها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های تمایز یافتگی خود(2011)، نیرومندی خود (1975)، خود میان بینی (2011) وسازگاری زناشویی (1989) پاسخ دادند. داده های پژوهش حاضر به کمک نرم افزار SPSSوAMOS با استفاده از روش معادلات ساختاری انجام شدند. یافته ها: یافته های پژوهش، نشان داد نیرومندی من هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیر مستقیم از طریق تمایز یافتگی خود و خود میان بینی بر سازگاری زناشویی موثر است. و الگوی پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار است. نتیجه گیری: این مدل به دلیل تمرکز بر عوامل فردی در سازگاری زناشویی می تواند نقش مهمی در کاهش تعارضات زناشویی داشته باشد به نحوی که 40 درصد از سازگاری زناشویی توسط متغیر های مطرح شده در این مدل تبیین می شود.